migratiemeester
De Saltos del Guairá, ook bekend als de Sete Quedas (Zeven Watervallen), vormden ooit de grootste waterval ter wereld gemeten naar watervolume. Dit natuurlijke wonder dichtbij de grens tussen Brazilië en Paraguay verdween in 1982 onder de wateren van de Itaipú stuwmeer, maar niet voordat een tragische gebeurtenis plaatsvond die tot op de dag van vandaag wordt herinnerd.
Wat was Saltos del Guairá?
De Saltos del Guairá bestond uit achttien watervallen, verdeeld in zeven groepen. Met een geschat watervolume van 49.000 kubieke meter per seconde waren deze watervallen werkelijk uniek. Ter vergelijking: dit volume was tweemaal zo groot als dat van de Niagarawatervallen en twaalf keer groter dan de Victoriawatervallen.
De grootste waterval had een hoogte van 40 meter en samen met zes andere grote watervallen vormden zij de beroemde “Sete Quedas”. Het geluid van het vallende water was zo krachtig dat het tot 30 kilometer verderop te horen was.
De watervallen ontstonden op een punt waar de rivier de Paraná gedwongen werd door een smalle kloof te stromen. De rivier versmalde hier van ongeveer 381 meter naar slechts 61 meter breed. Deze natuurlijke vernauwing creëerde de spectaculaire watervallen die bezoekers uit de hele wereld aangetrokken.
De Tragische Gebeurtenis van 17 Januari 1982
Op 17 januari 1982 vond een van de meest dramatische toeristische gebeurtenissen in Zuid-Amerika plaats. Tijdens een drukke zondagochtend, toen talloze families genoten van de prachtige watervallen, gebeurde het ondenkbare.
Een van de hangbruggen die de watervallen kruiste, begaf het onder het gewicht van de vele toeristen. Meer dan 40 mensen, voornamelijk Brazilianen, vielen in de woeste wateren van de rivier de Paraná. Onder de slachtoffers bevond zich ook een 7-jarige Paraguayaanse jongen.
Na het ongeluk zaten ongeveer 1.200 mensen vast op een eiland midden in de rivier. De reddingsoperatie werd geleid door het Vijfde Grens Garnizoen Bataljon van Brazilië. Mensen werden gered met behulp van boten, helikopters en een kabelbaan.
Slechts vier lichamen zijn gevonden en uit het water gehaald. Het lichaam van het kleine 7 jarige jongetje werd uiteindelijk 150 kilometer verderop gevonden, waar het door de kracht van het water naartoe was gesleurd. De Paraguayaanse regering stuurde een helikopter om zijn lichaam op te halen.
Het Einde van een Natuurwonder
De tragische gebeurtenis van januari 1982 vond plaats in het laatste jaar van het bestaan van de watervallen. In datzelfde jaar zou de constructie van de Itaipú Dam worden voltooid, wat het einde betekende van deze natuurlijke wonder.
Het project om de Itaipú Dam te bouwen begon al in de jaren zestig, toen Brazilië en Paraguay begonnen te onderhandelen over het benutten van de waterkracht van de rivier de Paraná. In 1973 werd het Itaipú verdrag getekend, dat de voorwaarden voor de bouw van de dam vastlegde
Wil je meer weten over de Itaipú Dam? Klik hier om naar ons artikel te gaan.
Op 13 oktober 1982 werden de sluizen van de dam gesloten en begon het vullen van het stuwmeer. Het proces duurde slechts 14 dagen, veel sneller dan de verwachte twee maanden. Op 27 oktober 1982 waren de Saltos del Guairá volledig verdwenen onder het water.
Duizenden mensen verzamelden zich aan beide kanten van de grens om afscheid te nemen van dit natuurlijke meesterwerk. Velen hadden tranen in hun ogen toen zij getuige waren van het verdwijnen van wat door experts wordt beschouwd als het grootste ecocide in de geschiedenis.
Na de verdwijning van de watervallen verloor de regio zijn belangrijkste toeristische attractie. De stad Salto del Guairá, de hoofdstad van het departement Canindeyú in Paraguay, heeft jarenlang gestreden voor compensatie van Itaipú.
Lokale leiders beweren dat Salto del Guairá de op een na grootste stad van Paraguay zou zijn geweest als de watervallen niet verdwenen. De gemeente ontvangt nu slechts een klein deel van de royalty’s die Itaipú betaalt, terwijl andere regio’s veel meer profiteren van investeringen.
